Your Pet, Our Passion.

Spaanse waterhond

De Spaanse waterhond is een middelgrote, robuuste hond met een wollige vacht die koorden vormt. Het is een sterke en gespierde hond. Een volwassen mannetje is 44-50 cm hoog en weegt 18-22 kg. Een vrouwtje is 40-46 cm hoog en weegt 14-18 kg. De vacht is effen zwart, wit of bruin, of zwart-wit of bruin-wit.

Wat u moet weten :
  • Hond die geschikt is voor baasjes met een beetje ervaring
  • Enige training nodig
  • Gaat graag uitgebreid wandelen
  • Gaat graag meer dan twee uur per dag wandelen
  • Middlematige hond
  • Minimale kwijl
  • Moet om de dag verzorgd worden
  • Hypoallergeen ras
  • Kletsende en vocale hond
  • Geen waakhond
  • Moet misschien getraind worden om met andere dieren samen te wonen.
  • Een echte gezinshond
Santé

Comme la plupart des races, le Chien d’eau espagnol peut être atteint de troubles oculaires héréditaires et de dysplasie de la hanche (pouvant perturber la mobilité). Par conséquent, il est important de faire examiner les yeux et les hanches des chiens avant toute reproduction.

Le chien d'eau espagnol peut souffrir de : 

  • Dysplasie de la hanche.
  • Atrophie rétinienne progressive qui est une maladie héréditaire dans laquelle une partie de l'œil dégénère et se dégrade, ce qui peut entraîner la cécité. 
  • Glaucome : affection douloureuse caractérisée par une augmentation de la pression dans l'œil. 
  • Les infections de l'oreille.

Programmes de santé et tests prioritaires du Kennel Club : 

  • Programme de lutte contre la dysplasie de la hanche.
  • Test oculaire pour détecter une anomalie du ligament pectiné afin de déterminer la probabilité que le chien développe un glaucome. 
  • Test ADN pour la dégénérescence progressive des bâtonnets et des cônes (atrophie progressive de la rétine) afin de déterminer si un chien est susceptible d'être atteint de cette maladie.

Cette race peut rencontrer des problèmes de santé. Pensez à consulter votre vétérinaire en cas de problème

Persoonlijkheid

De Spaanse Waterhond is loyaal, gehoorzaam, kalm en opgewekt. Hij houdt van iedereen in zijn familie, maar vormt vaak een nauwere band met één persoon in het bijzonder. Hij heeft de neiging om van nature de wacht te houden en blaft om u te waarschuwen zodra hij vindt dat dit nodig is.

Zoals de meeste rassen kan de Spaanse Waterhond last hebben van erfelijke oogaandoeningen en heupdysplasie (die de mobiliteit kunnen verstoren). Daarom is het belangrijk om de ogen en heupen van honden te laten onderzoeken voordat ze gaan fokken.

De Spaanse Waterhond moet minimaal één uur per dag bewegen. Het is een zeer veelzijdige hond die weet hoe hij kuddes moet hoeden, wild moet apporteren en zwemmen. Hij houdt van de meeste hondensporten (behendigheid, enz.). Controleer in de buurt van een watermassa of er geen gevaar bestaat voordat u het nadert, omdat het bij de minste gelegenheid zal duiken. Houd hem bij twijfel aan de lijn.

Uw hond moet een qua voedingswaarde uitgebalanceerd dieet krijgen. Er moet altijd vers water beschikbaar zijn. Het is belangrijk om regelmatig te controleren of uw lichamelijke conditie ideaal blijft. Geef hem minstens twee maaltijden per dag, volgens de aanbevelingen van de voedselfabrikant.

De vacht van de Spaanse Waterhond geeft hem een ​​natuurlijke uitstraling. Als het lang wordt, heeft het de neiging strings te vormen. Ze moeten met de hand worden gescheiden om te voorkomen dat het haar van de hond een stapel verwarde koorden wordt. Het mag niet worden geborsteld of gekamd. Spaanse boeren scheerden elk voorjaar hun honden, samen met de schapen. Daarom is de traditie voortgezet en wordt de Spaanse Waterhond gelijkmatig over het hele lichaam geschoren als de vacht te lang wordt.

Hoewel bekend is dat veel honden sociaal zijn met kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, elkaar te respecteren en elkaar geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen sowieso niet alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op al hun interacties.

Le saviez-vous ?

  • Bien que le chien d'eau espagnol existe depuis longtemps en tant que chien de travail dans les régions rurales d'Espagne, sa race n'a été reconnue au niveau international que très récemment. Les efforts pour l'établir en tant que race à pedigree ont commencé dans les années 1970, et le Kennel Club espagnol l'a accepté au milieu des années 1980.
  • Il existe également une certaine confusion quant au groupe de races auquel appartient le chien d'eau espagnol : le Kennel Club britannique le classe dans la catégorie des chiens de chasse, tandis que l'American Kennel Club le place dans le groupe des chiens de berger.