Sint-bernard

Hun dikke vacht kan verschillende kleuren hebben, variërend van fawn tot zwart. Hun vacht is vlak of licht golvend en kan kort of lang zijn. Hun hoofden zijn groot en massief, met hangende oren en expressieve ogen.

De Sint-Bernardus is een indrukwekkende hond, niet alleen vanwege zijn formaat, maar ook vanwege zijn aanwezigheid. Ze stralen kracht en zelfvertrouwen uit, maar staan ​​ook bekend om hun zachtaardige en vriendelijke karakter.

Land van herkomst: Zwitserland

De Saint-Bernard ontleent zijn naam aan het hospice gelegen op de top van de Grand-Saint-Bernardpas, gesticht in 980 door Saint-Bernard de Menthon om onderdak te bieden aan reizigers die deze gevaarlijke Alpenpas tussen Zwitserland en Italië oversteken. Al in 1707 beseften de monniken, overweldigd, dat honden beter toegerust waren dan zij om reizigers te redden, dankzij hun kracht, hun sterk ontwikkelde reukvermogen, hun aangeboren richtingsgevoel en hun vacht die hen beschermde tegen slecht weer. Dus selecteerden ze honden die ze ‘Alpine Mastiffs’ noemden. Er zijn veel verhalen over uitzonderlijke reddingsacties uitgevoerd door Sint Bernards, met name door de beroemde Barry, die 40 reizigers redde.

In 1774 werd bekend dat deze honden werden gebruikt als reddingshonden om reizigers te lokaliseren die hulp nodig hadden. Hun bekendheid groeide en een tijdlang werden ze de honden van de barmhartige Samaritaan genoemd. Er wordt aangenomen dat meer dan 2.000 reizigers zijn gered door Sint Bernards. Sint Bernards blinken niet alleen uit in reddingsacties in de bergen. Een Sint-Bernardus genaamd Bamse, de scheepshond van een Noorse mijnenveger tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft een PDSA-onderscheiding gewonnen voor moed in de strijd. Hij was gestationeerd in Montrose, Schotland, en een van zijn taken was het ophalen van zijn scheepsmaten bij de pubs tegen sluitingstijd! Hij werd zo bekend in de stad dat toen hij in 1944 stierf, plaatselijke scholen sloten zodat honderden kinderen zijn begrafenis konden bijwonen. Tegenwoordig wordt zijn graf nog steeds geëerd in Montrose.

Het ras werd in 1954 als ras erkend door de Fédération Cynologique Internationale (FCI) en in 1885 door de American Kennel Club.

Het trainen van St. Bernard-puppy's moet heel geleidelijk gebeuren om te voorkomen dat er onnodige druk wordt uitgeoefend op hun groeiende botten en gevoelige weefsels. Dat gezegd hebbende, hebben ze, gezien hun grootte, niet veel beweging nodig – ongeveer een uur per dag voor een volwassene. Ze stellen het echter op prijs om een ​​eigen grote tuin te hebben, zodat ze rustig kunnen rondlopen.

Ideale eigenaren zullen begrijpen dat de Sint-Bernardus een hond is die zich aanpast aan jouw levensstijl, en niet een hond die zich aanpast aan jou. Je moet jezelf trakteren op grote bedden, hoge dierenartsrekeningen, een grote auto, grote diners, en bereid zijn te accepteren dat sommige plaatsen gewoon niet toegankelijk zijn voor St. Bernards. Dit is een ras dat zich niet kan omdraaien in smalle gangen, niet in een kleine auto past en niet over een paal kan worden getild, dus de grootte is een overweging, waar je ook gaat. Je zult ervaring moeten hebben met gigantische rassen, het geduld en de humor om te tolereren dat je door iedereen, overal, wordt tegengehouden en bewonderd, en het soort persoon moet zijn die erkent dat een Sint-Bernardus, als hij dat wil, altijd een schoothondje is. Oh...en er is kwijlen.

Honden van grote rassen, met een gezonde eetlust, hebben andere voedingsbehoeften dan honden van kleine rassen, vooral wat betreft mineralen en vitamines. De Sint-Bernardus is gevoelig voor maagdilatatie-torsie. Het opsplitsen van hun dagelijkse rantsoen in verschillende maaltijden helpt het risico te verminderen. Lees hier ons artikel om te leren hoe u de ideale lichaamsconditiescore van uw hond kunt beoordelen.

Er zijn twee varianten van de Sint-Bernardus: kortharig en langharig. Het onderhouden van de vacht van de Sint Bernard is eenvoudig maar kost tijd! Borstel en kam uw hond meerdere keren per week om dood haar te verwijderen. Inspecteer zijn oren en maak ze zeer regelmatig schoon, evenals zijn ogen, vooral als hij hangende oogleden heeft. De Sint-Bernardus is een schone hond, maar hij heeft de neiging te kwijlen.

Hoewel bekend is dat veel honden sociaal zijn met kinderen, moeten zowel honden als kinderen leren elkaar te begrijpen, elkaar te respecteren en elkaar geen pijn te doen. Honden en jonge kinderen mogen sowieso niet alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op al hun interacties.

Sint-bernards zijn uitstekende gezinshonden voor oudere kinderen, maar zijn te groot voor jongere kinderen. Ze zijn toegewijd aan hun gezin en zijn uitstekende metgezellen, zolang niemand bang is om op hen te kwijlen. Hoewel veel honden traditioneel als goed met kinderen worden beschouwd, moeten alle honden en kinderen leren om met elkaar om te gaan, elkaar te respecteren en samen veilig te zijn. Honden en jonge kinderen mogen echter nooit samen alleen gelaten worden en volwassenen moeten toezicht houden op alle interacties tussen hen.

Dit is een hond die een groot huis en een tuin nodig heeft. Deze honden zijn inderdaad actief en houden ervan om te spelen, rennen en ontdekken. Ze hebben daarom voldoende ruimte nodig om te sporten en plezier te hebben. Een tuin is hiervoor ideaal, omdat ze dan in alle veiligheid kunnen genieten van frisse lucht en kunnen sporten.

Naast buitenruimte heeft de Sint Bernard ook een ruime woning nodig. Deze honden zijn groot en hebben voldoende ruimte nodig om zich comfortabel te kunnen bewegen. Een te klein huis kan hen ongelukkig en gestrest maken.

Het is belangrijk om rekening te houden met de ruimtebehoeften van de Sint-Bernardus voordat u een van deze honden adopteert. Als u een groot huis en een tuin heeft, kunt u uw Sint-Bernardus een ideale omgeving bieden om te gedijen. Aan de andere kant, als je in een klein appartement woont, is het beter om een ​​hondenras te kiezen dat meer geschikt is voor deze ruimte.

De Sint-Bernardus is niet een van de wereldkampioenen op het gebied van gehoorzaamheid, maar hij kan wel goede basismanieren leren. Hij moet vanaf zeer jonge leeftijd leren lopen met een harnas en een riem, omdat hij, eenmaal volwassen, voor echte problemen kan zorgen vanwege zijn grootte en gewicht. Leer hem ook om zich betrouwbaar te herinneren, aangezien sommige mensen en andere honden geïntimideerd kunnen raken door een hond van dit formaat te benaderen.

Het aanschaffen van een Sint-Bernardus, of het nu een puppy of een volwassen hond is, vertegenwoordigt een aanzienlijke investering, zowel wat betreft de initiële kosten als het budget voor langdurige zorg. De Sint-Bernardus is een grote hond, bekend als een uitstekende waakhond en vanwege zijn zachte karakter, waardoor hij een waardevolle aanwinst is voor veel gezinnen.

Voor een Sint Bernard pup kunnen de prijzen sterk variëren, afhankelijk van de fokker, stamboom en naleving van de rasstandaard. Gemiddeld kan de aanschafprijs van een pup tussen de 1.200 en 2.500 euro liggen. Het adopteren van een volwassen Sint-Bernardus kan een voordeligere optie zijn, met adoptiekosten die kunnen variëren van een paar honderd euro als je via een opvangcentrum of vereniging gaat.

Grote honden zoals de Sint Bernard hebben specifieke behoeften die van invloed kunnen zijn op het budget. Het voeren ervan brengt bijvoorbeeld hogere kosten met zich mee vanwege hun grote omvang. Bovendien kunnen de veterinaire kosten hoger zijn, omdat grotere honden vaak vatbaar zijn voor specifieke gezondheidsproblemen die verband houden met hun grootte en gewicht.

Ten slotte is het belangrijk op te merken dat de Sint-Bernardus een zachtaardige reus is die bewegingsruimte en regelmatige lichaamsbeweging nodig heeft om gezond te blijven. Door met al deze factoren rekening te houden, kunt u een realistisch budget opstellen voor de aanschaf of adoptie van een Sint-Bernardus en voor de noodzakelijke verzorging gedurende zijn hele leven. Voor meer informatie over de kosten van een puppy kunt u ons artikel hier lezen.